Ijskappen

Wanneer het gesteente regelmatig breuken op het oppervlak vertoont, neigen de erosiesnelheden van het ijs toe te nemen, aangezien plukken de belangrijkste eroderende kracht op het oppervlak is; wanneer het gesteente echter grote openingen heeft tussen sporadische breuken, neigt slijtage de dominante erosieve vorm te zijn en wordt de gletsjerosiesnelheid langzaam.

Materiaal dat in een gletsjer wordt opgenomen, wordt meestal tot aan de ablatiezone vervoerd voordat het wordt afgezet. Glaciale afzettingen zijn van twee verschillende soorten:

Grotere stukken gesteente die tot aan het oppervlak zijn bedekt of afgezet, worden ‘gletsjerkorrels’ genoemd. Ze variëren in grootte van kiezelstenen tot rotsblokken, maar aangezien ze vaak over grote afstanden worden verplaatst, kunnen ze drastisch verschillen van het materiaal waarop ze worden aangetroffen. Patronen van ijstijdende ijstijden duiden op vroegere ijstijdbewegingen.